In deze hectische dagen gaan mijn gedachten nogal eens naar de woorden die Jezus sprak, zo kort voor Zijn gevangenneming en kruisiging: U zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen; pas op, word niet verschrikt, want al die dingen moeten gebeuren, maar het is nog niet het einde. Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene koninkrijk tegen het andere koninkrijk, en er zullen hongersnoden zijn en besmettelijke ziekten en aardbevingen in verscheidene plaatsen… (Matth.24:6-7).
Door de wereldwijde uitbraak van het coronavirus heeft de kerkenraad besloten, op advies van overheid en kerk, om de kerkdiensten niet op de ‘gewone wijze’, maar in afgeslankte vorm te laten plaatsvinden. Het is immers verboden om met meer dan 100 mensen samen te komen.
We streven er dus naar om met een kleine groep in de kerk samen te komen, waar de dienst zal plaatsvinden, en dat tegelijkertijd het grootste deel van de gemeente thuis zal meeluisteren via kerkdienstgemist.nl of de livestream. Van deze laatste mogelijkheid zal nu, als de techniek niet in de steek laat, ook gebruik gemaakt kunnen worden.
Verder zullen er meerdere activiteiten uit voorzorg niet doorgaan.
Dit heeft een enorme impact op ons persoonlijke en gemeentelijke leven. Alles is ineens zo onzeker, hoewel we dat eigenlijk heus wel wisten. Ineens heeft een besmettelijke ziekte grote impact op ons kerkelijke leven.
Maar de Heiland zei daarbij: ‘wordt niet verschrikt’. We mogen geloven dat de Heere zelf doorgaat met Zijn werk. Hij zegt in datzelfde gedeelte: Dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden. De uitbouw van Gods Rijk gaat verder. Laat dat ook ons verlangen en gebed zijn.
Tijdens de vergadering van het moderamen afgelopen donderdagavond las de voorzitter met ons Ps.99: De HEERE regeert, laten de volken sidderen. Hij troont tussen de cherubs; laat de aarde beven. De HEERE is groot in Sion.
Wat een bemoediging toch. Laten we dan ook juist deze tijd gebruiken om ons des te meer te richten op de dingen die blijven, Gods Koninkrijk.
Dat we de samenkomsten als gemeente in de kerk niet kunnen bezoeken betekent niet dat we in zak en as zitten. De volkeren kunnen wel sidderen, maar wij hebben een God die regeert vanuit Sion.
De komende zondagen zullen we zoveel mogelijk thuis de diensten meemaken en meebeleven. In een eerder stadium heb ik de oproep gedaan om elkaar thuis op te zoeken en samen de erediensten te beluisteren. Op deze wijze kun je samen luisteren naar Gods Woord en misschien ook met elkaar bidden. De vraag is of dit op dit moment raadzaam is, gezien de adviezen die gegeven worden om sociale contacten zoveel mogelijk vermijden.
Ik denk dat ieder daarin op dit moment moet handelen naar eigen inzicht. Waar het mogelijk is zou het toch goed zijn om elkaar op te zoeken en laten we niet de ouderen vergeten.
En laten we in deze tijd krachtiger bidden om opwekking. Wat zou het een zegen zijn wanneer de Heere door deze beproeving van dit virus Nederland tot besef zou brengen dat ons volk op de verkeerde weg zit. Laten we in deze tijden vuriger bidden om verootmoediging en opwekking voor gemeente, kerk en volk.
En laten we bovenal er op vertrouwen dat we veilig zijn in de hand van de Heere onze God. Is de Heere Jezus onze Zaligmaker? Is Hij uw, jouw en mijn leven? (deze vraag komt nu wel des te indringender naar ons toe).
Vertrouwt u daar op? Wat zou ons dan den diepste kunnen gebeuren? Zeker, we hoeven niet te nonchalant te spreken over ziekte en dood. Maar als we Jezus Christus kennen, liefhebben en verwachten, dan zien we er toch ook nog eens een keer naar uit om eeuwig Hem groot te maken.
Dan mogen we ons hoofd omhoog heffen en weten dat dit voetstappen zijn van de naderende Heiland. En dat geeft extra verwachting en ook troost.
Ooit heb ik bij de afronding van mijn studie een preek mogen verdedigen over 1 Thess.4:17-18, waarin Paulus schrijft over de ontmoeting met de terugkerende Heiland in de lucht: … en zo zullen wij altijd met de Heere zijn. Zo dan, troost elkaar met deze woorden. Wát een toekomst!
Ten slotte: Ik sprak een gemeentelid telefonisch (dat kan ook prima op deze manier), door wie ik zelf ook weer bemoedigd werd. Dit gemeentelid sprak de woorden uit van een bijzonder lied:
Groot is Uw trouw o Heer… !
En dat lied eindigt met de woorden:
Gij geeft het leven tot in eeuwigheid.