En dát is het, zo hoor je overal: crisistijd. Het is voor ons bijna niet te bevatten dat we op deze wijze terecht zijn gekomen in een crisis van wereldwijde omvang. Het hele openbare leven is zo goed als stil komen te liggen.
Dat geldt ook voor het leven binnen onze gemeente. Vergaderingen gaan niet door, trouwerijen worden uitgesteld en kerkdiensten kunnen alleen nog in de huiskamer bijgewoond worden. Dan zijn we in ieder geval blij dat we in onze tijd hulp hebben van moderne media.
Juist het feit dat de zondagse samenkomsten zo bemoeilijkt worden geeft veel verdriet en pijn. Immers, juist in tijden van crises zijn de samenkomsten van de gemeente zo belangrijk; juist daar willen we elkaar ontmoeten en bovenal God ontmoeten door de verkondiging van Zijn Woord.
Wat mij met blijdschap vulde is het feit dat ook onze burgemeester dit besefte toen hij het besluit moest nemen dat de kerkdiensten niet gehouden konden worden. Ik ontving een brief van burgemeester Verhulst; ik neem een citaat daaruit:
Graag wil ik daar naar u en uw kerkbestuur en de gemeenteleden nog wat over zeggen. Ik vond het moeilijk om dit te doen. Niet vanwege het belang om het Corona-virus in te dammen, maar moeilijk omdat juist in deze tijd voor velen u en de kerkdienst een baken zijn. En meer dan dat, de mensen hebben troost, hoop en vertrouwen nodig en dat zoeken zij met elkaar in de kerk, waar dat ook aanwezig is. De kerk is geen loket voor een bepaalde behoefte, maar een gemeenschap met een eredienst om hetgeen wat mensen nu meemaken ook een plaats en perspectief te geven. Gelukkig heeft u daar ook andere wegen voor gevonden.
De kerkenraad heeft er voor gekozen om de zondagse erediensten te onderhouden, ook al staat de dominee dan zo langzamerhand alleen nog in de kerk, naast de ouderling van dienst, de koster en de organist.
Toch hopen we dit vol te kunnen houden, want zo houden we toch de lijn van de samenkomsten in de gemeente vast. En de Heere God is het waard om groot te maken en Hem ons vertrouwen te geven.
Bij deze dan ook een dringende oproep om van zondag tot zondag in de huiskamer beide keren in te schakelen en God te loven en naar Zijn woorden te horen.
We leven niet alleen in crisistijd, maar ook in de lijdenstijd; we gedenken het onuitsprekelijke lijden van Jezus Christus als de Zoon van God in onze plaats. Dit geeft een vreugde diep in het hart waar geen enkel virus vat op heeft. Die vreugde houdt God zelf in stand en daaruit mogen wij leven.
Met een hartelijke groet, Ds. A. Bloemendal